среда, 25 апреля 2018 г.

News archives 12/06/2018 4

In die gebieden waar landbouw en veeteelt niet zulke grote productoverschotten opleverden als in Mesopotamië of Egypte, ontwikkelde de samenleving zich op andere manieren. Sommige gemeenschappen waren de eigenaren van mijnen en mijnen waarin erts werd gewonnen. Het werd uitgewisseld als grondstof of metaal werd gesmolten, en vervolgens werden ingots uitgewisseld.

De behoefte aan metaal was erg groot. Het volstaat te zeggen dat de bewoners van de Middellandse Zee in het II-I millennium voor Christus. ging voor tin naar de landen van het huidige Groot-Brittannië. In Mesopotamië, waar de eerste staten ontstonden, was niet alleen metaal, maar ook steen en zelfs goed hout. Achter dit alles waren expedities uitgerust naar de bergen van Iran en naar het westen. Voor steen en metalen gaven ze stoffen, graan en andere landbouwproducten. Maar deze dingen en producten werden geleverd aan leden van die gemeenschappen die minerale afzettingen in verschillende hoeveelheden ontwikkelden. Ook hier waren er leiders die onderhandelden en deals maakten. Ze konden zich een deel van de uitgewisselde spullen eigenen. Bovendien kregen ze geschenken van handelaars.

De adel van de eerste staten had geen modellen voor het creëren van speciale vormen van hun leven, een speciale standaard die anders was dan het leven van gewone mensen. Bijzondere levensvormen, bijzondere woningen, luxe artikelen verschenen geleidelijk. Dezelfde leiders met wie kooplieden uit reeds gevestigde staten handel dreven, zouden rolmodellen voor hun ogen kunnen hebben. De geschriften van de oude Griekse historicus Herodotus bevatten een verhaal over de interesse in het leven van de Grieken die de Scythische leiders toonden.

De Grieken stichtten veel kolonies langs de kust van de Zwarte Zee, vooral op de Krim. Ze werden aangetrokken door het graan dat de Scythen verbouwden. De Scythische leiders, die Herodotus koningen noemt, kwamen naar de Griekse steden aan de kust (sommigen bereikten zelfs Griekenland zelf), waar ze niet alleen het leven van de Grieken observeerden, maar er ook aan probeerden deel te nemen. Dit leidde tot protesten van stamgenoten: een van de leiders, gekleed in Griekse kleding en aanwezig bij hun feesten, werd door zijn familieleden vermoord omdat hij afweek van de gebruiken van zijn voorouders.
https://all-andorra.com/ferrari-f40-red-color/
https://all-andorra.com/morgan-aero-super-sports-grey-cabriolet/
https://all-andorra.com/lotus-340r-grey-cabriolet/
https://all-andorra.com/american-cars-white-chevrolet-camaro-ss/
https://all-andorra.com/american-cars-black-chevrolet-corvette-zr1/
https://all-andorra.com/aston-martin-v8-vantage-white-color/
https://all-andorra.com/aston-martin-v8-vantage-n400-roadster-1-grey/
https://all-andorra.com/bentley-continental-flying-spur-black/
https://all-andorra.com/marcos-mantara-spyder-green-cabriolet/
https://all-andorra.com/bugatti-veyron-black-hypercar-with-1001-hp/
https://all-andorra.com/porsche-911-gt1-996-white-copy-with-690-hp/
https://all-andorra.com/concept-cars-hartung-sparta-made-in-andorra-1400-hp/
https://all-andorra.com/lamborghini-espada-400-gte-1972-350-hp/
https://all-andorra.com/chevrolet-corvette-c3-yellow-cabriolet/
https://all-andorra.com/bbs-motorsport-wheel/
https://all-andorra.com/alfa-romeo-8c-red-coupe/
https://all-andorra.com/ferrari-458-speciale-red-copy/
https://all-andorra.com/suzuki-hayabusa-gsx-1300-432-km-h/
https://all-andorra.com/aston-martin-dbs-volante-green-cabriolet/
https://all-andorra.com/fiat-126-p-yellow-color/
https://all-andorra.com/bentley-continental-gts-speed-black-color/
https://all-andorra.com/ferrari-512-tr-red-copy-with-428-hp/
https://all-andorra.com/bmw-r-ninet/
https://all-andorra.com/skoda-octavia-rs-white-wagon/
https://all-andorra.com/porsche-cayenne-magnum-by-techart-560-hp/
https://all-andorra.com/american-cars-chevrolet-camaro-rs-with-407-hp/
https://all-andorra.com/mercedes-benz-g-500-v8-blue-4x4/
De leiders en adel van de stammen die in contact kwamen met de staten begonnen aanzienlijk te verschillen van hun medestammen.Voor de Scythische leiders maakten Griekse juweliers prachtige gouden vaten, sieraden voor wapens en jurken voor hun vrouwen. Deze items zijn nu te zien in musea. Een bijzonder rijke collectie bevindt zich in de Gouden Bergkamer van de Hermitage. Deze dingen verbeelden niet alleen scènes uit Griekse mythen, maar ook personages uit Scythische legendes.

De boeren die de eerste staten creëerden, waren vrij vreedzame mensen. In die tijd waren er geen metalen zwaarden, geen helmen, geen harnassen. Het leven van de volkeren van Europa in het II-I millennium voor Christus was anders. Landbouw en veeteelt zorgden niet overal voor voldoende voedsel. Verzamelen in de bossen en jagen bleven daarom van groot belang. Er was veel vraag naar bont, metalen, steen en vervolgens naar slaven in de staten van de Middellandse Zee. Dit alles werd een begeerlijke prooi. Beroving van naaste en verre buren werd beschouwd als een behoorlijk waardige bezigheid voor upk.
Eerste geschiedenisles in het zesde leerjaar. De leraar vertelt over het Oude Oosten; hij spreekt over de wreedheid van koningen en het gebrek aan rechten van slaven, over de klassenstrijd en opstanden van de onderdrukten. Er zal enige tijd verstrijken en één ding zal vast in de herinnering van schoolkinderen blijven: slaven en slavenhouders, onderdrukten en onderdrukkers leefden in het Oude Oosten, en in die zin was de oude oosterse samenleving later niet anders dan anderen. Het was gewoon niet zo ontwikkeld als de samenlevingen van het oude Griekenland, Rome of middeleeuws Europa, meer achterlijk. En als het achteruit is, betekent dit dat het niet zo interessant is.


schip van de doden
Als je zo'n idee hebt van de geschiedenis van het Oude Oosten, dan is het erg eenzijdig en onvolledig. Natuurlijk hebben degenen die in de grote steden wonen geluk en kunnen ze naar een goed museum gaan. De eerste zalen van dergelijke musea zijn altijd gewijd aan het Oude Oosten: het was tenslotte in deze delen dat de geschiedenis van de mensheid begon. Hoe mysterieus zien de speciaal verduisterde zalen eruit, wat voor ongewone stenen figuren steken uit de muren! Het lijkt erop dat we het rijk van geheimen en oude wijsheid betreden. We kijken naar prachtige hekserij-amuletten in de vorm van kevers en vogels, gemaakt door bekwame steenhouwers, kleitabletten bedekt met spijkerschrift...

Als ouders de kinderen vertellen over de oude landen en de volkeren die ze bewoonden, dan zal de herinnering aan dit bezoek aan het museum nog lang bijblijven.

De namen van landen en staten die in de oudheid in het Oosten bestonden zullen worden herinnerd: Egypte, Syrië, Fenicië, Judea, het Hettitische koninkrijk, Urartu, Assyrië, Sumer en Babylonië, Elam, Perzië, India en China. Tabletten op museumexposities zullen de aandachtige bezoeker vertellen dat de oude oosterse geschiedenis begon rond 3000 voor Christus, toen de eerste staten ontstonden in de valleien van de Nijl en de Eufraat, en voortduurde in Klein-Azië en Egypte tot de Macedonische verovering in de 4e eeuw. v.Chr. (zie art. "Filips II en Alexander de Grote"), en in India en China - tot de III-V eeuw. AD, toen feodale relaties vorm begonnen te krijgen.

Maar zelfs deze ideeën over de geschiedenis van het Oude Oosten zijn onvolledig. Een schoolboek laat de ene kant zien, een halfdonkere museumzaal de andere, maar deze helften vormen geen geheel, compleet beeld. De wereld van het Oude Oosten blijft vreemd en onbegrijpelijk, van welke kant we er ook naar kijken. We houden ervan om beweging, ontwikkeling in de geschiedenis te zien, om de acties van heldere, uitstekende persoonlijkheden te observeren; hier lijken alle koningen en heersers hetzelfde gezicht te hebben, het leven stroomt steevast van eeuw tot eeuw, bijna zonder breuken, ups en downs. Van tijd tot tijd keert de geschiedenis zelfs terug naar het verleden; het lijkt alsof het langs een cirkelvormig pad beweegt dat voor eens en voor altijd is aangelegd.
https://all-andorra.com/honda-nsx-targa-294-hp/
https://all-andorra.com/ford-gran-torino-red-classic/
https://all-andorra.com/fiat-500-1948-black-red/
https://all-andorra.com/ktm-x-bow-240-hp/
https://all-andorra.com/ford-mustang-shelby-cobra-gt-500-2005-507-hp/
https://all-andorra.com/ferrari-f12-grey-berlinetta-with-740-hp/
https://all-andorra.com/chevrolet-corvette-zr-1-red-copy-with-647-hp/
https://all-andorra.com/chevrolet-corvette-zr-1-yellow-targa/
https://all-andorra.com/chevrolet-corvette-zr1-yellow-cabriolet-with-647-hp/
https://all-andorra.com/bmw-2002-back/
https://all-andorra.com/lamborghini-lp570-superleggera-570-hp/
https://all-andorra.com/wiesmann-gt-mf5/
https://all-andorra.com/bmw-m3-e30-red-copy/
https://all-andorra.com/ferrari-275-gtb-yellow-color/
https://all-andorra.com/ferrari-348-tb-red-copy-on-a-bw-landscape/
https://all-andorra.com/subaru-svx-hihan-white-copy/
Historici spreken vaak over de "stagnatie" en "achterlijkheid" van oude oosterse samenlevingen. Maar geschiedenis is geen Formule 1-race, als je op het podium zit met een blikje Coca-Cola in je handen, en kleurrijk versierde landen en volkeren brullend, rook en brul voorbij razen. Als we alleen op zoek zijn naar entertainment in de geschiedenis, dan kunnen we het vergelijken met autoracen, en met een computerspel waarin er altijd een winnaar en een verliezer is. Maar als we onze verre voorouders willen begrijpen, om de erfenis die we van hen hebben ontvangen onder de knie te krijgen, is het beter om de verdeling van volkeren in geavanceerde en achterlijke, winnaars en verliezers onmiddellijk op te geven.

Bovendien is de kwestie van de winnaars in de West-Oost-race nog verre van opgelost. Tijdens de eerste 14 eeuwen van onze jaartelling lag het wereldcentrum ongetwijfeld niet in Europa, maar in China; tot de XIII-XIV eeuw. qua ontwikkeling nauwelijks onderdoen voor Europese landen en India. Maar zowel India als China hadden tegen die tijd al een geschiedenis van drieduizend jaar achter de rug. Betekent dit dat de "stagnatie" van de oude oosterse samenlevingen hen er niet van weerhield om gedurende lange tijd de economische, technische en culturele superioriteit over de "ontwikkelde" Europese volkeren te behouden?

De eenvoudigste verklaring voor de kenmerken van de geschiedenis van het Oude Oosten werd lang geleden gevonden: de Grieken en Romeinen waren meer getalenteerd dan de volkeren van Egypte en Babylonië, dus streefden ze naar iets nieuws, ontwikkelden en in het Oude Oosten raakten ze gewend tevreden te zijn met wat al bereikt en bekend was. Maar dit is niet waar. De Sumeriërs en Egyptenaren waren niet minder natuurlijk begaafd dan de Grieken. Om dit te zien, kijk maar naar de grote piramides, die veel beter bewaard zijn gebleven dan de Griekse gebouwen. Maar de Griekse tempels zijn twee millennia jonger dan de piramides! De oude architecten, die slechts vier rekenkundige bewerkingen bezaten en uitsluitend vertrouwden op ervaring en instinct, waren in staat om de meest complexe constructies te bouwen waar elke moderne ingenieur jaloers op kan zijn. En met de onuitputtelijke fantasie van de makers van oude oosterse mythen en legendes, is alle vindingrijkheid van moderne schrijvers en filmmakers niet te vergelijken. Laten we niet vergeten dat het in de oude oosterse landen was dat alle belangrijke soorten schrift werden uitgevonden en ontwikkeld, en de Grieken leenden en verbeterden later alleen de meest succesvolle van deze variëteiten - de Fenicische letter.
https://all-andorra.com/renault-clio-sport-v6-255-hp/
https://all-andorra.com/cadillac-series-62-club-coupe-1945/
https://all-andorra.com/bmw-2002-white-and-blue/
https://all-andorra.com/porsche-cayman-s-320-hp/
https://all-andorra.com/ferrari-f40-red-copy-in-ordino/
https://all-andorra.com/renault-maxi-5-turbo/
https://all-andorra.com/bentley-continental-gtc-w12-575-hp/
https://all-andorra.com/ferrari-f12-berlinetta-monaco/
https://all-andorra.com/bmw-m6-white/
https://all-andorra.com/maserati-4200-gt-blue-copy/
https://all-andorra.com/dodge-viper-red-coupe-2009/
https://all-andorra.com/ferrari-f430-white/
https://all-andorra.com/ferrari-enzo-red-version/
De volkeren die als eersten in de geschiedenis machtige staten en luxueuze tempels, boeken en irrigatiekanalen creëerden, verdienen zowel belangstelling als respect van hun nakomelingen. Hun eigenaardigheid lag in het feit dat ze al hun creatieve krachten, al hun natuurlijke talenten, niet zozeer aan het uitvinden van iets nieuws besteedden, maar aan het handhaven van de gevestigde ordes die vanaf de eeuw waren gevestigd.

Laten we ons voorstellen hoeveel moeite er moest worden gedaan om de eerste kleine centra van een hoge cultuur van landbouw en staat intact te houden. Natuurrampen, mislukte oogsten, invallen door halfwilde en op prooi beluste buren dreigden allemaal de flikkerende vlammen te doven van nieuwe gewassen die opkwamen in de grote rivierdalen vanaf ongeveer 3000 voor Christus. En hoeveel van deze "lichten" zijn voor eens en voor altijd gedoofd? Het exacte aantal zullen we nooit weten. Bedenk dat de meeste oude oostelijke staten zich bevonden in die delen waar zelfs nu nog orkanen, overstromingen en aardbevingen elk jaar duizenden mensenlevens eisen. Tegenwoordig komen buren en de hele internationale gemeenschap de getroffen volkeren te hulp. Vijfduizend jaar geleden kon in dergelijke gevallen niets goeds van buren worden verwacht, en het was beter om je van tevoren voor te bereiden op regenachtige dagen. Alleen de meest voorzichtige, voorzichtige en georganiseerde mensen overleefden - degenen die alle voedselvoorraden op één veilige plek verzamelden, onvoorwaardelijk hun leiders gehoorzaamden en de gevestigde gewoonten volgden. De volkeren van het Oude Oosten leefden met een constant gevoel van angst en angst voor morgen, dus hun favoriete tijdverdrijf was waarzeggerij over de toekomst (de Grieken en Romeinen erfden een passie voor waarzeggerij van de Egyptenaren en Syriërs). Ze raadden alles: op de botten en ingewanden van geofferde dieren, op speciale kaarten, onderzochten ze zorgvuldig de richting van de vlucht van vogelzwermen, de locatie van de sterren aan de hemel. Iedereen raadde het: de formidabele Assyrische koning Assarhaddon en de heersers van de oude steden aan de Gele Rivier, de Fenicische priesters van de verschrikkelijke god Baal en de nobele Iraanse samenzweerders die van plan waren de bedrieglijke koning van de troon te verwijderen. Een intense interesse in wat er morgen zal gebeuren, in wat er zou moeten gebeuren, toont aan dat het leven in het Oude Oosten geenszins kalm en onveranderd was. Niemand was er zeker van dat deze 'morgen' überhaupt zou komen; om morgen te ontmoeten, was het vandaag al nodig om veel inspanning en behendigheid te leveren.

We hebben nog steeds weinig idee welke veranderingen er plaatsvonden in de ziel van een persoon die het zwervende leven van een jager en verzamelaar van wilde natuurgeschenken verliet en zijn leven verbond met een stuk land dat hem en zijn gezin voedde. De jager ontweek gemakkelijk de invloed van de vijandige natuurkrachten - het was genoeg voor hem om de plaats van jagen of parkeren te veranderen om ontoegankelijk te zijn voor boze geesten, in het bestaan ​​waarvan hij vast geloofde. De boer, als geketend aan zijn akker, irrigatiekanaal en graanschuur met graan, voelde zich weerloos tegenover alle machten van de wereld, waarvan hij niet wist of ze goed of slecht waren. Vandaag gaf de zon warmte aan de aarde en morgen verbrandde ze de jonge gewassen; rivierwater bracht vandaag leven in de bodem en morgen trad het buiten zijn oevers, overstroomde het de dorpen en doodde het mensen. De uitgestrekte wereld van de natuurkrachten ging open voor de bewoners van de rivierdalen; ze konden deze krachten nu niet ontwijken, daarom moesten ze leren ze te beheersen.
https://all-andorra.com/pagani-zonda-bw/
https://all-andorra.com/porsche-911-purple-color-in-the-mountains/
https://all-andorra.com/abarth-595-competizione-grey-color/
https://all-andorra.com/donkervoort-d8-gto-black/
https://all-andorra.com/koenigsegg-agera-s-1031-hp/
https://all-andorra.com/bmw-m3-2/
https://all-andorra.com/porsche-911-rally-ordino-arcalis/
https://all-andorra.com/ferrari-f12-berlinetta-3/
https://all-andorra.com/triumph-tr4-white-cabriolet/
https://all-andorra.com/fiat-124-red-sport-spider-1971/
https://all-andorra.com/mercedes-benz-230-sl-white-cabriolet-from-1966/
https://all-andorra.com/porsche-914-blue-targa/
De Sumeriërs, Egyptenaren, Ariërs en Han (oude Chinezen) deden grote inspanningen om de grenzeloze en onbegrijpelijke wereld voor mensen te begrijpen: ze presenteerden deze krachten in de gedaante van goden, gaven de goden namen, bepaalden het karakter van elk van de goden, samengesteld de teksten van gebeden en spreuken, aanroepingen tot de goden. Men moet deze activiteit van de ouden niet ironisch behandelen: de overgang naar een gevestigde landbouw dwong hen immers om zich "open te stellen" voor de wereld, en de wereld viel hen met zo'n kracht aan dat mensen eenvoudigweg hun nieuwe indrukken op de een of andere manier moesten ordenen, anders zouden ze hun druk gewoon niet hebben verdragen. De oude oosterse mens was gedoemd te leven in een wereld die doordrongen was van magie en hekserij, maar magie was niet alleen een manier voor hem om zijn persoonlijke of collectieve verlangens te vervullen - het verlangen om een ​​goede oogst te krijgen of winstgevend te trouwen. Magie was als het ware een scherm, een barrière tussen een persoon die onder het geweer stond van mysterieuze krachten, en deze krachten zelf. Een persoon droeg zijn hele leven een magisch harnas en deed het soms zelfs na de dood niet uit. Het meest complexe begrafenisritueel van de oude Egyptenaren houdt rechtstreeks verband met dergelijke ideeën.

Vooral dicht "magisch harnas" werd gedragen door mensen van wie het leven en de welvaart van volkeren en stammen afhing - koningen en priesters. Zo hadden de Egyptische farao's naast de bekende troonnaam ook een geheime naam, zorgvuldig verborgen voor buitenstaanders; het bewaren van dit geheim was de sleutel tot de vitaliteit en gezondheid van de koning. Volgens de ideeën van de oude Sumeriërs accepteerden de goden alleen offers en gebeden van speciaal gereinigde mensen, dus de lokale priesters verwijderden al het haar op het hoofd en lichaam met speciale verbindingen. Soortgelijke opvattingen bestonden onder de Indiase brahmanen; hun leven werd bepaald door een groot aantal verboden en beperkingen. Ze mochten geen dingen doen die als "onrein" werden beschouwd.
https://all-andorra.com/ferrari-328-gtb-red/
https://all-andorra.com/hummer-h2/
https://all-andorra.com/bentley-continental-gt-cabriolet/
https://all-andorra.com/bmw-x5-black-hamann/
https://all-andorra.com/artega-gt-green/
https://all-andorra.com/lamborghini-aventador-lp700-4-roadster-yellow/
Maar niet alleen koningen en priesters trokken een magisch harnas aan - hele naties droegen het. De rol van een dergelijke bescherming werd gespeeld door complexe en ontwikkelde ideeën over de goden en de krachten die de wereld regeren. Ze gaven de volkeren van het Oude Oosten een grote kans om weerstand te bieden aan de aanval van nomaden die de rijkdom van de gevestigde landbouwbevolking begeerden. Het feit is dat nomaden, die van tijd tot tijd uitgestrekte gebieden van rivierdalen veroverden, onder de sterkste religieuze en culturele invloed van lokale volkeren vielen. Een semi-wilde Semiet of een krijger van de Zhou-stam voelde volledig alle grootsheid van de wereld van magische ideeën van de oude Sumeriërs of Yin-mensen; hoewel hij formeel een winnaar was, moest hij zijn kleine plaats in deze eeuwig bestaande wereld vinden, zich eraan aanpassen. De krachtige cultuur van de oudste landbouwcentra "vermaalt" steeds meer nieuwe groepen militante nieuwkomers; dit was vooral merkbaar in Mesopotamië en het oude China - hier fuseerden nomaden bijna constant tot gevestigde agrarische samenlevingen. Cultuur in het Oude Oosten was geen luxe, geen middel om vrije tijd te vullen, maar een middel om te overleven, om te vechten tegen een vijandige, dodelijke wereld.

Een persoon wilde zich niet als een stofje in de wind voelen - hij probeerde alles om zich heen te vullen met de tekenen van zijn bestaan, alsof hij "zichzelf zou markeren" in dit leven. Van hieruit kwam waarschijnlijk het verlangen naar de bouw van grandioze bouwwerken van de oude mensen: piramides, tempels uitgehouwen in de rotsen, gigantische standbeelden van farao's, bas-reliëfs van meerdere meters met inscripties. De kunstmatige wereld van dammen, tempels en gecultiveerde velden, gecreëerd door de mens, zou de wereld van bergen, steppen en stormachtige rivieren, gecreëerd door de goden, volledig vervangen ...

We beginnen te begrijpen hoe oneerlijk het idee van een soort onbeweeglijkheid, achterlijkheid van oude oosterse samenlevingen is. Het hele leven van een persoon geboren in Egypte of Sumerië, India of China, van de eerste tot de laatste dag ging voorbij in de strijd. Het was een worsteling met slecht weer, nomaden, koppige vuursteen en obsidiaan, maar vooral - met hun eigen angsten en onzekerheid over de toekomst. Overvol leven in steden, mierenarbeid op kleine percelen, angst voor straf van een kleine ambtenaar - dit alles gaf aanleiding tot een speciale, pijnlijke nervositeit bij mensen; het vond een uitweg zowel in wilde en vreemde religieuze riten als in de waanzin van volksopstanden, toen menigten slaven en de armen oude graven verwoestten, de mummies van lang geleden overleden koningen en edelen vernietigden, vaten met wierook braken, paarse stoffen scheurden ... Het vermogen om je onbewuste angsten te onderdrukken, ze niet te laten loskomen, is alleen kenmerkend voor een beschaafd persoon. Het duurde enkele millennia om deze kunst onder de knie te krijgen. Welke andere "vooruitgang" of "ontwikkeling" hebben we het recht om te eisen van de volkeren van het Oude Oosten, die verrassend snel alle fijne kneepjes van het sociale leven onder de knie hadden?

Het lijkt misschien dat de oude oosterse volkeren een probleemloos hulpmiddel hadden om de omgeving waarin ze leefden te beïnvloeden - dit is de staat. De staat boezemde angst in bij de nomadische buren, legde kanalen aan, bouwde tempels en bracht offers aan de goden, oogstte gewassen van de velden en verdeelde deze onder de mensen in de vorm van rantsoenen. Inderdaad, de staat en zijn heerser in de meeste oude oosterse landen werden vergoddelijkt en verheerlijkt. Die zegeningen die de goden de mensen niet elke dag gaven, gaf de koning zijn onderdanen elke dag; hij was de belichaming van vrijgevigheid en rechtvaardigheid. Is het een wonder dat de koning boven vele goden werd vereerd en dat hij de eer kreeg die een god toekwam?

Het hele punt hier is echter dat de staat in het Oude Oosten helemaal niet zo formidabel en machtig was als hij wilde lijken. Als een despoot iemand het hoofd kan afhakken, betekent dit helemaal niet dat de staat die hij regeert sterk en sterk is. Het kan ook andersom zijn: wrede straffen compenseren het onvermogen van de koning om zijn onderdanen echt te regeren.
Автор: на Комментариев нет:
Ярлыки:

пятница, 20 апреля 2018 г.

News update 17/08/2018 78

Dit was precies het geval in Egypte, en in Sumer, en in India, en in China (in de laatste twee landen, tenminste tot de vorming van vroege rijken aan het einde van het 1e millennium voor Christus) - Koninklijke macht drong niet door ” de hele bevolking van boven naar beneden. Het was sterk in de grote steden, in de buurt van de hoofdstad, maar heel zwak in de outback, in de landgoederen van edelen en rijke tempels. Een aanzienlijk deel van de bevolking van de rivierdalen leefde nog op een primitieve manier: grote clans of plattelandsgemeenschappen die de macht van gekozen gemeenschapsoudsten en het recht op zelfbestuur in dorpsaangelegenheden behielden. Boven deze lagere verdiepingen van het openbare leven werden speciale, zeer hechte banden opgebouwd tussen de dorpelingen en de plaatselijke adel, die de tsaar vaak niet gehoorzaamde. Deze verbindingen waren ook in wezen laat-primitief; ze zijn sinds de oudheid in alle landen van het Oude Oosten bewaard gebleven. De staat moest rekening houden met het bestaan ​​van dergelijke relaties; het gebruikte ze in zijn eigen belang (naar beste vermogen), maar kon ze niet onderwerpen.

Dit betekent dat elke oude oosterse staat als het ware bestond uit 'kubussen', elementen die op zichzelf geen staat waren; Deze "kubussen" ontstonden veel eerder dan de eerste staten gevormd in de valleien van de Nijl en de Eufraat. Een bekwame bouwer zou van deze elementen een zeer bizarre structuur kunnen bouwen, maar hoe hoger en complexer het werd, hoe groter het risico dat het gebouw uiteindelijk zou instorten. Er was maar één manier om de stabiliteit van deze staatsstructuur te vergroten - de massa vergroten, de bovenste verdiepingen met wraak dwingen om druk uit te oefenen op de lagere. Dit is eigenlijk wat historici oosters despotisme noemen, wat de onbeperkte macht van de koning over zijn onderdanen betekent. Maar het was ook onmogelijk om de druk oneindig op te voeren: alles begon uit zijn voegen te barsten en het grandioze gebouw stortte met een brul in, en herstelde zich geleidelijk na een paar eeuwen.

Er zijn twee dingen die hier verrassend zijn. Ten eerste hebben alle volkeren van het Oude Oosten, na een korte periode van vallen en opstaan, verbazingwekkend snel de beste manieren gevonden om een ​​machtspiramide te bouwen, zodat deze niet instort of zo zelden mogelijk instort. Ten tweede - en dit is het meest verbazingwekkende - deze gammele constructies, gebouwd op een zeer onstabiele fundering, werkten, en werkten voor het grootste deel perfect! De staat verdeelde echt voedsel onder de bevolking, hield toezicht op de staat van het irrigatiesysteem, organiseerde militaire campagnes over lange afstanden en deed nog veel meer nuttige en eenvoudig noodzakelijke dingen. Het is zelfs moeilijk voor te stellen hoeveel inspanning, intelligentie, ervaring en intuïtie vereist zijn om de staatsmachine in zulke ongunstige omstandigheden in goede staat te houden. De oude oosterse heersers waren echt als goden - uit het niets, uit chaos, uit primitieve vormen van arbeidsorganisatie en macht, slaagden ze erin een wonderbaarlijk goed geolied en soepel werkend mechanisme te creëren. Dit werd tegen een hoge prijs gegeven: de Babylonische koning Hammurabi bijvoorbeeld, verdiepte zich persoonlijk in alle kleinste zaken van zijn uitgestrekte staat. Een irrigatiekanaal aanleggen, een boomgaard aanleggen - niets ontsnapte aan zijn aandacht. De tsaar eiste dezelfde ijver van zijn ambtenaren. In China werden bekwame en ervaren ambtenaren meer gewaardeerd dan goedgeboren aristocraten.

Het lijkt misschien dat het respect dat in het Oude Oosten werd getoond aan bestuurders en heersers slechts een soort slaafsheid en vleierij was. Dit is echter niet het geval, of niet helemaal. In de ogen van hun tijdgenoten waren de schriftgeleerde en de priester de scheppers van een nieuwe, vermenselijkte wereld, waarin het onmetelijk comfortabeler was om te leven dan in de primitieve wereld van wilde, vijandige ruimten. De mensen van het Oude Oosten wisten bijzondere schoonheid te vinden in creatieve activiteiten; het symbool van deze schepping was voor hen de toepassing van geschreven karakters op papyrus of klei. "... Ik zal ervoor zorgen dat je meer van de Schriften houdt dan van je moeder, en laat me hun schoonheid voor je laten zien, want het is meer dan de schoonheid van welk ambt dan ook, en er was niemand zoals deze in dit land," de Egyptische schrijver van het Middenrijk instrueert zijn zoon.

Laten we met dankbaarheid denken aan de mensen die we in vreemde, bevroren poses zien in de afbeeldingen van stenen bas-reliëfs. Nu lijken ze voor ons niet meer zo onbegrijpelijk en afstandelijk. We zagen hoe ze werkten aan de wereld waarin ze toevallig leefden, hoe ze die dichterbij en toegankelijker probeerden te maken. Hierdoor komen ze zelf dicht bij ons. Nu kunnen we het leerboek weer openslaan en de museumzaal betreden...
https://all-andorra.com/ru/mersedes-benc-kuzov-196-formula-1-1954-risunok-zhoana-mane/
https://all-andorra.com/formula-1-mercedes-benz-w196-1954-a-painting-by-joan-mane/
https://all-andorra.com/fr/formula-1-mercedes-benz-w196-1954-un-dessin-de-joan-mane/

https://all-andorra.com/ru/rallijnye-avtomobili-tojota-supra-1993-risunok-zhoana-mane/
https://all-andorra.com/racing-cars-toyota-supra-1993-a-painting-by-joan-mane/
https://all-andorra.com/fr/toyota-supra-1993-un-dessin-de-joan-mane/

https://all-andorra.com/opel-kadett-l-super-coupe-a-painting-by-joan-mane/
https://all-andorra.com/fr/opel-kadett-l-super-coupe-un-dessin-de-joan-mane/
https://all-andorra.com/ru/opel-kadet-l-superkupe-risunok-zhoana-mane/

 https://all-andorra.com/mercedes-benz-300sl-gullwing-1956-a-painting-by-joan-mane/
https://all-andorra.com/fr/papillon-mercedes-benz-300sl-ailes-de-mouett-1956-aquarelle-de-joan-mane/
https://all-andorra.com/ru/mersedes-benc-300-sl-krylo-chajki-1956-akvarel-zhoana-mane/
Het begin van de Sumerische geschiedenis bevat veel geheimen. Historici en archeologen hebben veel moeite gedaan om ze te ontrafelen. Nu weten we hoe de Sumeriërs eruit zagen, in welke goden ze geloofden, hoe ze het huishouden leidden, kinderen opvoedden. Archeologen lopen door de straten van oude Sumerische steden en herstellen de locatie van huizen en tempels. Er zijn echter niet minder mysteries. Naarmate de kennis zich opstapelt, rijzen er nieuwe vragen. En de belangrijkste - waar kwamen de Sumeriërs vandaan, waar is hun thuisland?

Het land Sumeri ontleent zijn naam aan een volk dat zich rond 3000 voor Christus vestigde. in de benedenloop van de rivier de Eufraat, niet ver van de samenvloeiing met de Perzische Golf. De Eufraat is hier opgedeeld in talrijke kanalen en armen, die vervolgens samenvloeien en weer uiteenlopen. De oevers van de rivier zijn laag, dus de Eufraat verandert vaak van weg naar de zee. Tegelijkertijd verandert het oude kanaal geleidelijk in een moeras. Kleiheuvels, op enige afstand van de rivier gelegen, worden zwaar verbrand door de zon. De hitte, zware dampen van de moerassen, wolken van muggen dwongen mensen om weg te blijven van deze plaatsen. De benedenloop van de Eufraat trok lange tijd niet de aandacht van boeren en veehouders in West-Azië.

Kleine dorpjes lagen vrij ver van het water, aangezien de Eufraat in de zomer zeer heftig en onverwachts overstroomde, en overstromingen waren hier altijd erg gevaarlijk (de herinnering aan de grote overstromingen is bewaard gebleven in Sumerische legendes). Mensen probeerden niet in de eindeloze rietvelden te gaan, hoewel er zeer vruchtbare gronden onder verborgen waren. Ze zijn gevormd uit slib dat tijdens overstromingen is neergeslagen. Maar in die tijd was het bewerken van deze gronden nog steeds buiten de macht van mensen. Ze wisten alleen hoe ze moesten oogsten van kleine open gebieden, die meer op moestuinen leken dan op velden in hun grootte.

Alles veranderde toen nieuwe, energieke eigenaren verschenen in het land van rivieren en moerassen - de Sumeriërs. Dit is waar de mysteries beginnen. We weten niet waar ze vandaan kwamen naar de lagere Eufraat. In de Sumerische legendes worden alleen de hoge bergen in hun vergeten thuisland genoemd, het pad over zee dat hen naar de monding van de Eufraat leidde, en het eiland in de zee, dat de Sumeriërs niet alleen als hun oude thuisland beschouwden, maar ook de voorouderlijk huis van alle mensen in het algemeen. Het is bekend dat we het hebben over het eiland, dat in de oudheid Dilmun heette, en nu - Bahrein. Er zijn echter geen hoge bergen in Bahrein, dus historici hebben geprobeerd na te gaan of er enige waarheid in deze legendes zit, en gedurende vele jaren zijn er opgravingen uitgevoerd in Bahrein. Het bleek dat er in de oudheid Sumerische nederzettingen en begraafplaatsen op het eiland waren, wat betekent dat de Sumeriërs hier vrij lang hebben gewoond. Helaas dateren deze vondsten uit dezelfde tijd dat de Sumeriërs al in Mesopotamië woonden. Misschien zijn er alleen kleine handelssteden in Bahrein, verbonden met de grote steden aan de Eufraat?
De Sumeriërs waren heel anders dan de mensen om hen heen - en vooral in hun taal. Tegenwoordig kunnen geleerden Sumerische teksten lezen; er zijn al meerdelige woordenboeken van de Sumerische taal samengesteld. Dit vergde vele decennia van hard werken, en wetenschappers hadden het meer dan eens bij het verkeerde eind. Gaandeweg werd duidelijk dat de oude Sumerische taal niet lijkt op een van de oude en moderne talen. Daarom kunnen we niet zeggen met welke volkeren uit de oudheid de Sumeriërs "verwant waren", hoewel wetenschappers probeerden * familieleden voor hen te vinden "in de Kaukasus, in de Himalaya en in de Pamirs. Het is onwaarschijnlijk dat we ooit de hele waarheid over hun verre thuisland zullen weten. Het is beter om te zien hoe de Sumeriërs zich gedroegen op een voor hen onbekende plek, tussen rietvelden en moerassen.

Naast vruchtbare, maar nog niet ontwikkelde landen, kon het nieuwe thuisland van de Sumeriërs alleen bogen op een grote hoeveelheid klei en riet. Er waren geen hoge bomen, geen steen die geschikt was voor de bouw, geen ertsen waaruit metalen konden worden gesmolten. De Sumeriërs leerden huizen te bouwen van bakstenen; de daken van deze huizen waren bedekt met riet. Zo'n huis moest elk jaar worden gecorrigeerd, de muren met klei ingesmeerd zodat het niet uit elkaar zou vallen. Verlaten huizen veranderden geleidelijk in vormeloze heuvels, want. bakstenen werden gemaakt van ongebakken klei. De Sumeriërs verlieten vaak hun huizen als de Eufraat van koers veranderde en de nederzetting ver van de kust lag. Er was overal veel klei en in een paar jaar tijd slaagden de Sumeriërs erin een nieuw dorp aan de oevers van de rivier die hen voedde, te 'blinden'. Voor het vissen en voor rivierreizen gebruikten de Sumeriërs kleine ronde boten die van riet waren geweven en aan de buitenkant met hars waren bedekt.

De overvloed aan klei, waaruit huizen en gebruiksvoorwerpen, gebruiksvoorwerpen en kinderspeelgoed werden gemaakt, bracht de Sumeriërs op het idee om op kleitabletten te schrijven. De schrijver ging als volgt te werk: van ruwe klei werd een klein plat tabletje gemaakt, waarop met een scherpe stok letters werden aangebracht. Het is moeilijk om lijnen van dezelfde dikte op stroperige klei te tekenen, dus ze bleken op driehoeken of wiggen te lijken. Historici verwijzen naar het Sumerische schrift als "spijkerschrift". Niet erg noodzakelijke archieven konden dan worden gewist, en tabletten met belangrijke documenten werden in brand gestoken en ze werden steenhard. De vroegste gegevens zijn van tempelbeambten - ze moesten tellen hoeveel graan, olie en vlees er op de boerderij werd geproduceerd, hoeveel er aan arbeiders werd gegeven voor voedsel, hoeveel er nog ter beschikking stond van de tempel. Archeologen hebben geleerd om zelfs gebroken tabletten te vouwen en te lezen wat erop staat.
https://all-andorra.com/opel-vectra-2003-a-painting-by-joan-mane/
https://all-andorra.com/ru/opel-vektra-2003-risunok-zhoana-mane/
https://all-andorra.com/fr/opel-vectra-2003-un-dessin-de-joan-mane/
De Sumeriërs bezaten vruchtbare gronden en realiseerden zich uiteindelijk welke hoge opbrengsten konden worden behaald als de moerassen werden drooggelegd en water naar droge gebieden werd gebracht.

Irrigatie van velden in Mesopotamië was een complexe aangelegenheid. Toen er te veel water door de kanalen stroomde, sijpelde het onder de grond en kwam in contact met ondergronds grondwater, en ze zijn zout in Mesopotamië. Als gevolg hiervan werd opnieuw zout, samen met water, naar de oppervlakte van de velden gebracht, en ze verslechterden snel; tarwe op dergelijke gronden groeide helemaal niet, en rogge en gerst gaven lage opbrengsten. Uiteindelijk werden de zoute velden gewoon verlaten of werden er schapen op geweid. De Sumeriërs leerden niet meteen hoe ze moesten bepalen hoeveel water nodig was voor een goede bewatering van de velden: teveel of gebrek aan vocht was even erg. Onder deze omstandigheden zou het heel redelijk zijn om de irrigatie van de velden vanaf één plaats te sturen en niet elke boer te vertrouwen om irrigatiegreppels te graven zoals hij wil.

Een van de meest opvallende voorbeelden van bloedige botsingen tussen de Sumerische nomen geeft ons de geschiedenis van de relatie tussen de nomes (zie het artikel "Het oude Egypte") Legash en Umma.

vóór 2400 v.Chr nom Lagash lag, vanwege zijn geografische ligging weg van de belangrijkste kanalen van de Eufraat, als het ware "aan de rand" van de belangrijkste gebeurtenissen in de Sumerische geschiedenis. Uit de 24e eeuw v.Chr. de verzamelde krachten van de heersers van Lagash gaan de strijd aan met de naburige nomen; de vogelverschrikkers van Lagash betwisten het gezag over heel Sumerië, dat traditioneel in handen was van Ur, Uruk** Kish. Bij het nastreven van dit ambitieuze beleid maakten ze Lagash bang, maar ze verloren de landen van naburige nomes die grenzen aan Lagash niet uit het oog. De belangrijkste rivaal van Lagash is de nabijgelegen stad Umma.

Oorlogen met Umma begonnen vanwege een stuk vruchtbaar land, dat in de oudheid door een onpartijdig hof van de Kish-heerser tussen beide namen werd verdeeld. De militie van Lagash werd geleid door een getalenteerde krijger en politicus, wiens naam Eanatum was. Kish koos de kant van de Umma. Ondanks zijn ego behaalde Eanatum een ​​complete overwinning. De strijd met Umma was zo bloedig dat Eanatum in zijn overwinningsinscriptie duizenden gedode vijandelijke soldaten noemde. Meestal eindigden militaire botsingen tussen de Soemerische nomen in de dood van enkele tientallen mensen aan beide kanten.
https://all-andorra.com/ford-focus-rs-performance-limited-edition-2018-silver-color/
https://all-andorra.com/fr/ford-focus-rs-performance-limited-edition-2018-couleur-argent/
https://all-andorra.com/ru/ford-fokus-rs-perfomans-ogranichennaya-versiya-2018-serebryanyj-cvet/

 https://all-andorra.com/ru/mersedes-benc-slr-tyuning-ot-atele-klassen-730-l-s/
https://all-andorra.com/mercedes-benz-slr-klassen-design-730-white/
https://all-andorra.com/fr/mercedes-benz-slr-klassen-design-730-couleur-blanche/
https://gab.com/All_Pyrenees/posts/108147361457250010
De overwinning op Umma werd de eerste schakel in de keten van Eanatum's successen. Nadat hij de betwiste grensgebieden aan Lagash had geannexeerd, zette hij zijn campagnes voort en behaalde hij overwinningen op de meeste van zijn rivalen. Toch slaagde hij er niet in zijn macht te vestigen over de noordelijke landen van Sumerië en enkele nomes aan de Eufraat.

De strijd tegen de Ummah was echter nog niet voorbij. Na de dood van Eanatum weigerde de Umma hulde te brengen aan de overwinnaars en nam opnieuw het betwiste land aan de grens in. Rond 2360 v.Chr De opvolgers van Eanatum versloegen opnieuw de troepen van Umma en stelden een heerser aan die loyaal aan hen was in deze nome.

De versterking van de militaire macht kostte Lagash een hoge prijs. De noodzaak om een ​​groot aantal krijgers te behouden, putte de economische mogelijkheden van de nome uit. Hiervan werd gebruik gemaakt door de nieuwe heerser van de verslagen Umma, Lagal-Zagesi (leider van de Umma vanaf ongeveer 2336 v.Chr.). Hij vernietigde alle gebouwen die Lagash had gebouwd in de betwiste grensgebieden en probeerde de hele vijandelijke nome te veroveren. Dit mislukte echter - de heerser van Lagash, Uruinimgina, kon achter de muren van zijn hoofdstad zitten.

Het is gemakkelijk in te zien dat dergelijke botsingen tientallen jaren kunnen voortduren zonder definitieve resultaten op te leveren en duizenden mensen te ruïneren. Een einde aan deze moorddadige strijd werd gemaakt door koning Sargon de Oude, die kort voor 2300 voor Christus heel Sumer verenigde.

Tempels werden zulke centra voor het beheer van de landbouw, en dus het hele leven van mensen, in Sumerië. In grote tempelboerderijen waren veel priesters die zich speciaal bezighielden met het opmeten van percelen, het aanleggen van kanalen en het tellen van de oogst. Het was de tempel die het leven van naburige steden en dorpen beheerste, belastingen van de bevolking inde en voedsel uitdeelde in hongersnoodjaren. Historici noemen de mensen die zich rondom de tempel verenigen een tempelgemeenschap.

Waarom was het niet de koning die al deze dingen deed, zoals in Egypte? Het feit is dat Sumer gedurende zeven eeuwen van zijn geschiedenis geen enkele staat vertegenwoordigde: de regio's van het land waren van elkaar gescheiden door de kanalen van de Eufraat en moerassen, evenals door de eigenaardigheden van ontwikkeling. Het centrum van elke regio was een sterke en welvarende stad die ontstond rond een tempel gewijd aan de plaatselijke god. De beroemdste van de Sumerische steden waren Ur, Uruk, Nippur, Kish, Lagash, Umma. In totaal waren er enkele tientallen van dergelijke onafhankelijke steden en regio's. De stad en de regio werden geregeerd door de priesters van de belangrijkste stadstempel; de hogepriester droeg meestal de titel "en" of "ensi". Het minst van alles, de commandant van de stadsmilitie, "lugal" genaamd, werd geassocieerd met de tempel. Lu-gali kwam echter vaak uit priesterlijke families. Lange tijd was de macht van de priesters in Sumerië veel sterker dan de macht van de militaire leiders.
De bijzondere positie van de priesters in Sumerië werd versterkt door de ingenieus doordachte organisatie van de tempeleconomie. Aanvankelijk hadden de tempels geen eigen land. Elk dorp wees eenvoudigweg een speciaal deel van het veld toe aan de "god". Alle boeren werkten eraan mee en de dorpsgemeenschap gaf de oogst die op deze plek was verzameld aan de tempel. Geleidelijk aan namen de tempels deze landen af ​​van de gemeenschappen en begonnen er hun eigen economie op te draaien. Er waren ook mensen van hen afhankelijk die op de tempelvelden werkten voor voedselrantsoenen. In het begin waren er nog een paar slaven in Sumer, en hun arbeid speelde geen grote rol in de economie. In Sumerië was het kopen en verkopen van land al heel vroeg wettelijk toegestaan. Door hiervan te profiteren, vergrootten de tempels hun bezittingen voortdurend; er werden steeds meer landloze boeren gedwongen om als arbeiders op de tempelvelden te werken. De tempel verhuurde een deel van de velden. Iedereen kon een stuk land nemen en er een huishouden op leiden, waarbij de priesters een deel van de oogst kregen. Elke boer bleek op hulp van de tempel te kunnen rekenen: de tempel voorzag de arme man van een stuk brood, de arme boer - de mogelijkheid om een ​​extra stuk land te bewerken, en de pacht maakte het voor de sterke eigenaar mogelijk om de productie uit te breiden en een deel van het gewas op de markt te verkopen. Daarom hielden alle boeren in Sumerie vast aan de tempels en kozen ze vaak de kant van de priesters tijdens hun ruzies met de Lugalen en later met de koningen.

En in Sumerië kwamen steeds vaker botsingen tussen tempels en lugals voor. Lugali probeerde naburige steden te veroveren, het land te verenigen en zichzelf tot koning uit te roepen. Om dit te doen, moesten ze het stadsleger in hun eigen team veranderen, gehoorzaam aan alle bevelen van de leider. De Lugal had echter niet de middelen om zo'n leger te ondersteunen, dus begon hij te onderhandelen met de tempels en vroeg hen om land om aan zijn soldaten te verdelen. In ruil daarvoor beloofde de Lugal de priesters blijkbaar de verovering van rivaliserende steden en rijke geschenken uit oorlogsbuit. Soms slaagde de Lugal erin om toegang te krijgen tot de tempelgronden, en toen begon de schaamteloze plundering van het tempelbezit: de Lugal verdreef de boeren van de velden, plantte zijn soldaten op hun plaats, annuleerde de distributie van voedsel aan de bevolking en bracht het tempelland in erfdeel aan zijn zonen.
Wat veranderde er in de Sumerische steden na de machtsoverdracht aan de militaire leiders? Het antwoord op deze vraag wordt gegeven door de geschiedenis van Lagash. Rond 2400 v.Chr Lugal Eanatum greep de macht in deze stad. Gebruikmakend van de rijkdom van de tempels van de stad, voerde hij succesvolle oorlogen met naburige steden en dwong hen de dominantie van Lagash te erkennen. Tegelijkertijd stierven duizenden mensen; rivalen vernietigden vaak de dammen op de Eufraat en overstroomden elkaars velden en dorpen. De overwinningen die tegen zo'n prijs werden behaald, beviel de hele bevolking niet. Er begonnen rellen in Lagash en een van Eanatum's opvolgers, Uruinimmin, werd gedwongen de tempels terug te brengen naar hun land en veel van de oude gebruiken te herstellen. Maar het was al te laat. Lagash was zo verzwakt door interne strijd dat het in de strijd om betwiste landen werd verslagen door zijn eeuwige rivaal, de naburige stad Umma.

Geen van de Sumerische Lugalen was sterk genoeg om het land onder hun heerschappij te verenigen. Kort voor 2300 voor Christus rellen in de Sumerische steden en oorlogen tussen steden worden bijzonder verwoestend. Maar zeven eeuwen Sumerische geschiedenis brachten niet alleen vernietiging en burgeroorlog. De Sumeriërs creëerden een rijke en complexe cultuur die in heel Mesopotamië een rolmodel werd. Het Sumerisch spijkerschrift werd vervolgens door veel volkeren gebruikt die het aan hun taal aanpasten.

De Sumeriërs waren begiftigd met een zeer sterk religieus gevoel. Hun ideeën over de goden, het begin van de wereld, het menselijk lot werden weerspiegeld in veel oosterse religies. Veel Sumerische tradities werden overgenomen door de oude Joden, en later werden ze opgetekend in de Bijbel. De Sumeriërs toonden een verbazingwekkend verlangen naar wetenschappelijke kennis over de wereld: vóór de Grieken waren ze de beste wiskundigen en astronomen uit de oudheid.

De kennis die de voorouders hadden verzameld, werd in tal van tempelscholen aan jongens en jonge mannen doorgegeven. Hier leerden ze spijkerschrift lezen, zakelijke dossiers bijhouden, de sterrenhemel observeren, nauwkeurig het landoppervlak bepalen. De Sumeriërs hechtten veel waarde aan wijsheid, die naar hun mening geconcentreerd was in de oren van de mens; daarom werden veel afbeeldingen van mensen onderscheiden door hun grote uitstekende oren. We zullen de aard van de Sumeriërs beter begrijpen, hun liefde voor kennis waarderen, als we deze afbeeldingen vergelijken met portretten van bijvoorbeeld Assyrische koningen, oorlogszuchtig en meedogenloos. Sumerische heersers bevalen vaak om gefotografeerd te worden in een speciale "bouwershouding" - met een tekening van een gebouw op hun knieën uitgespreid, met een kleine emmer natte klei aan hun voeten. Dit volk hield meer van bouwen dan van vechten, en het beeld van de schepper was volgens de Sumeriërs meer geschikt voor de heerser dan het beeld van een krijger.
https://all-andorra.com/fr/porsche-911-gt2-rs-weissach-package-couleur-argent/
https://all-andorra.com/ru/porshe-911-gt2-rs-oblegchennaya-versiya-vejsach-c-700-l-s/
https://all-andorra.com/porsche-911-gt2-rs-weissach-package-silver-color/

Misschien is dat de reden waarom de Sumeriërs er nooit in geslaagd zijn om een ​​enkel koninkrijk te creëren. De persoon die hiertoe in staat was, was geen Sumeriër, maar een Akkadiër. Zijn naam was Sargon, hoewel dit hoogstwaarschijnlijk geen naam is, maar een van de titels die hij aannam nadat hij zijn rivalen had verslagen. Akkadiërs woonden ook in Mesopotamië, ten noorden van de Sumeriërs. Aanvankelijk waren het nomadische veehouders, later gingen ze over tot de landbouw en onderhielden ze nauwe betrekkingen met de Sumeriërs. Door gebruik te maken van de strijd tussen de Lugalen, versterkte Sargon zich eerst in het noorden van Sumerië, in een paar jaar tijd creëerde hij een sterk leger, bewapend met lange-afstandsbogen (de Sumerische krijgers gebruikten alleen een zwaard en een speer in de strijd) , en veroverde spoedig het zuiden van het land. Sargon nam geen van de ere-Soemerische titels aan en koos geen van de oude Sumerische steden als zijn hoofdstad. Hij begon zichzelf de koning van Sumer en Akkad te noemen en bouwde een nieuwe hoofdstad - de stad Akkad. Sargon vestigde de controle over alle tempelhuishoudens, maar in ruil daarvoor gaf hij de tempels voortdurend rijke geschenken. Sargon creëerde een groot aantal bureaucratische functies en veel van de mensen die in de buurt van de tempels voedden, gingen in koninklijke dienst.

De Sumerische adel kwam meer dan eens in opstand tegen de macht van Sargon (later de Ancient One genoemd) en zijn erfgenamen, maar de zonen van Sargon, Rimush en Manishtushu, vernietigden de ontevredenen, simpelweg door de machtigste families van de adel uit te schakelen. Er ontstond een machtig Sumero-Akkadisch koninkrijk, dat ongeveer honderd jaar bestond, ongeveer van 2300 tot 2200. v.Chr. Het bereikte zijn hoogste stijging onder de kleinzoon van Sargon, Naram-Sin (2236-2200 v.Chr.). Naram-Sin voelde zich zo zelfverzekerd dat hij probeerde de persoonlijkheid van de koning te vergoddelijken en het land in zijn eentje te regeren, zonder afhankelijk te zijn van tempels.

Na de opkomst van het Sumero-Akkadische koninkrijk begonnen de Sumeriërs zich geleidelijk te vermengen met de Akkadiërs en andere steppenvolken; tegelijkertijd verspreidde de Sumerische cultuur zich wijd in Mesopotamië en overleefde de mensen die het creëerden vele eeuwen.


Автор: на Комментариев нет:
Ярлыки:
Подписаться на: Сообщения (Atom)